,,Nooit eerder was het zo lang, zo heet en droog”

Moeder Fatima Baris Bole Nur (40) komt met haar vier kinderen aanlopen in Leboi, in Kenia, vlak bij de Somalische grens. Een maand geleden vertrok Fatima uit het dorp Hagar, samen met haar echtgenoot, Aden Achmed Basiner, en hun kinderen: de tweeling Abeba en Mohammed (11), Sarah (8) en Abdi (5). ,,Het was te lang, te heet en te droog’’, zucht Fatima. ,,We hadden niet meer te eten. Mijn man en ik besloten toen te vertrekken.’’

Krachten sparen

Tijdens de lange voettocht overleed Aden Achmed Basiner, verzwakt door alle ontberingen. Fatima liet haar man achter aan de kant van de weg, zonder hem te kunnen begraven. ,,Ik moest mijn krachten sparen om de reis naar het vluchtelingenkamp in Dadaab te kunnen volbrengen’’, zegt Fatima. ,,Ik móést doorlopen, want mijn kinderen en ik hadden dringen eten nodig. Ik was bang dat ook ik het einddoel van de tocht niet kon bereiken, net als mijn man.’’

Verschrikkingen

Abeba, Mohammed, Sarah en Abdi staren voor zich uit en kunnen geen woord uitbrengen over de verschrikkingen die ze meemaakten. ,,Een paar maanden geleden zorgden onze oudste kinderen nog voor onze kudde”, treurt Fatima. ,,Nu zijn alle beesten dood. Nooit eerder was het zo lang, zo heet en droog. Om ons heen gaan dieren dood, zelfs mensen sterven. Wij hadden dagenlang niets meer gegeten en zagen geen andere uitweg uit onze problemen dan te vluchten.’’