Kinderen Klamer steeds weer de klos
,,’Lach nog een keer Karel’, zei m’n pa tegen me toen ik kletsnat en kleumend bij huis aankwam,” vertelt Karel Klamer zuchtend. ,,M’n pa vond m’n besneeuwde hoofd prachtig en zag er brood in. Bibberend grijns ik dan in de camera. Hoe sneller m’n pa de juiste foto heeft, hoe sneller ik bij de verwarming zit. Al sinds m’n geboorte ben ik fotomodel, foto’s van mij worden model released te koop aangeboden. Een contract heb ik nog nooit getekend, dat begrijp je. Ook met m’n uitspraken moet ik oppassen.
Zeg ik iets oliedoms of errug grappigs dan verschijnt het soms zomaar op Facebook, LinkedIn of Twitter.
Ik bijt m’n tong tegenwoordig liever af. Op school kan ik me met goed fatsoen niet meer vertonen. Het valt me zwaar om op te groeien als zoon van fotograaf Jaco Klamer en journalist Henrique Staal.”
Huiselijke vlijt
,,Terwijl alle kinderen in Nederland in november vol verwachting uitkijken naar hét kinderfeest bij uitstek, zien mijn broers en ik de Sint en Pieten zuchtend komen”, vervolgt kleine Klamer z’n verhaal. ,,Pepernoten moeten worden gebakken, want stél dat iemand een foto kan gebruiken van huiselijke vlijt. Nóg een keer die bakplaat in de oven en nóg eens. Je hoofd iets meer naar voren, je hand een tikkeltje naar rechts!”
Terwijl zijn vader Jaco weer eens op reis is en zijn moeder een reportage maakt, spreekt Karel vrijuit over zijn verdriet: ,,Van mijn geboorte zijn nog net géén foto’s gemaakt. M’n pa trilde zó dat hij het knopje van z’n camera niet kon vinden en m’n moeder wil zelf absoluut nooit ‘in beeld’. Maar vanaf mijn geboorte is mijn leven van minuut tot minuut vastgelegd, in tekst en beeld. Steeds weer zijn mijn broers en ik de klos.”
Brullend broertje
Het leven van de kinderen Klamer wordt te pas en te onpas vastgelegd, tot grote ergernis van Karel. ,,Lig ik tijdens een judowedstrijd gewond op de grond, maakt mijn pa foto’s van toesnellende EHBO’ers. Ja, die foto’s zijn verkocht en daardoor is er in huize Klamer brood op de plank. Maar ik had liever dat mijn pa naar me toe was gesneld om me te troosten. Ik herinner me dat ik moest afzwemmen voor diploma A. Ik zakte bijna naar de bodem van het zwembad met die loodzware kleren en schoenen aan. En m’n pa maar klikken. Levensgroot verscheen ik later in de krant!”
Kinderen Klamer steeds weer de klos
,,Zelfs vervelende doktersbehandelingen worden vlijtig vastgelegd. ‘Wilt u nog een keer prikken,’ vraagt m’n pa rustig als hij hét moment heeft gemist. M’n brullende broertje bracht hij zo prachtig in beeld.”
Digibeten
Op technisch gebied streeft Karel Klamer zijn ouders trouwens ver voorbij. Karel vertelt in geuren en kleuren hoe hij zijn vader leert omgaan met z’n nieuwe mobiel. “Vrijwel dagelijks moet ik eraan te pas komen om een tweet te sturen of een filmpje te uploaden. Laatst werd ik ’s nachts wakker gemaakt omdat mijn pa vanuit het buitenland probeerde te skypen. Kom ik slaapdronken in het kantoor van mijn ouders, zie ik dat m’n moeder de analoge telefoonhoorn in vertwijfeling tegen haar oor drukt..”
“Maar binnenkort stop ik met het voorlichten van deze onverbeterlijke digibeten en ga ik hun web-publicaties stevig boycotten,” gromt Karel grimmig.
“Die nieuwe website van Klamer & Staal haal ik zo uit de lucht. Ik ben de situatie thuis spuugzat.” Karel Klamer is er vast van overtuigd dat hij never nooit in de voetsporen zal treden van zijn ouders. “Ik pieker er niet over om later journalist te worden of fotograaf. Ik houd me verre van Facebook, LinkedIn en Twitter!
Laat mij maar leven zonder flitslampen en camera, zonder blocnote en pen.
Ik verlang hevig naar een anoniem leven.”
De naam van de geïnterviewde is om redenen van privacy gefingeerd.
Lees ook: Knallende Klamers
Geplaatst in: Privé
