Vreemde snoeshaan op Lombok
Vreemde snoeshaan op Lombok
Fotojournalist Jaco Klamer reisde onlangs naar Lombok, vlak voor een aardbeving het Indonesische eiland, op 19 juli, trof. Hij maakt er kennis met het 35-jarige bestuurslid Harry Sandy Ame, van de vrijwilligersorganisatie Indonesia Bangkit, die hulp verleent aan slachtoffers van de aardbevingen. Sandy, beter bekend als Ughe, studeerde ooit rechten maar zocht geen betaalde baan als advocaat omdat hij niet wil meedraaien in een systeem waarvan vele mensen de dupe worden.
Bijzondere vrijwilligers
Ughe zet zich als vrijwillige bestuurslid van belangenorganisatie Agra in voor de positie van boeren en bekommert zich, als vrijwillige bestuurslid van de organisatie Indonesia Bangkit, om mensen die getroffen zijn door rampen. De bijzondere vrijwilligers wonen op het kantoor in Jakarta en delen hun bezittingen. Meteen na de eerste aardbeving op Lombok, op 29 juli, startte Indonesia Bangkit met het bijstaan van slachtoffers, met het uitdelen van zeilen voor onderdak, dekens en eten, waarvoor vele Indonesische vrijwilligers collecteren. Ook ruimen deze vrijwilligers, bijgestaan door plaatselijke volontairs, met man en macht het puin op van de ingestorte gebouwen, desnoods met blote handen want er is een groot tekort aan bijlen, koevoeten, schoppen en zagen. Ughu reist van getroffen dorp naar getroffen dorp om vrijwilligers te bemoedigen en slachtoffers te spreken. Ughu is diep geraakt door het verhaal van de jonge weduwnaar Saipul Johri, die zijn echtgenote Emi Sukmawati verloor tijdens de aardbeving toen ze het leven redde van hun baby Rima Alpia Fitri, terwijl hij zelf zijn zoontje Alfa Rizki uit hun instortende huis haalde.
Slapen op een zeiltje
Ughu en Jaco worden in Mataram gastvrij onthaald door de familie van Ughe. Ughe is een vreemde snoeshaan op Lombok, lacht zijn zus Sukini. Hij studeerde jarenlang rechten aan de universiteit maar heeft geen baan, geen geld, geen huis, geen vrouw en geen kinderen. Ze vindt het onbegrijpelijk. Toch krijgen broerlief en zijn gast een mat aangeboden op het erf, want de meeste mensen slapen nog buiten uit vrees voor volgende aardbevingen.
In de vroege ochtend wordt Jaco, die al zijn spieren voelt op de harde ondergrond, gewekt door biddende buurtgenoten, die daarna met Ughe overleggen waar ze hulp gaan verlenen. Ze besluiten naar het getroffen gebied Sambelia te gaan, in het oosten van Lombok. Jaco rijdt mee in een auto volgeladen met mie. De vrijwilligers worden in de getroffen dorpen gastvrij onthaald: gastgezinnen verzorgen eten en een slaapplaats op een zeiltje op straat of in een drooggevallen rijstveld.
Fotograferende vreemdeling
Wie is die vreemdeling, vragen mensen verbaasd als ze Jaco ontwaren, maar ze vinden het prachtig als ze horen dat die orang putih, die witte, geboren is op Papoea. Wij noemen jullie witte mensen, zegt een jongen terwijl hij Jaco over zijn zongebruinde arm aait. Maar soms zijn wij witter dan jullie, constateert hij verbluft. Tijdens een openluchtviering van het offerfeest, informeert een politieman ook naar de aanwezigheid van de fotograferende vreemdeling. Hij is een vriend, edelachtbare, krijgt hij te horen, en daarmee is de kous af want de agent wil op de foto.
Aantrekkelijk matras
Bij het gastgezin hebben twee kippen het offerfeest niet overleefd, en is er vlees bij de rijst, die gewoonlijk alleen gekruid wordt met saus of de inhoud van een zakje mie. Op de allerlaatste dag krijgt Klamer een aantrekkelijk matras aangeboden, binnenshuis, terwijl de bewoners allemaal buiten slapen. Is dat wel veilig? Midden in de nacht schrikt hij wakker van onheilspellend geratel. Het blijkt een rat te zijn die over het aluminium dak draaft, op zoek naar eten.
#prayforlombok #IndonesiaBangkit #ServeThePeople
Bekijk foto´s van de ramp en lees het indrukwekkende verhaal van weduwnaar Saipul Johri:
Of kijk:
Geplaatst in: Privé
