Azië
Zwijgen
Hier hoor je niets dan langzaam zwijgend water.
Waar zomertarwe stond, in volle vrucht,
trilt nu – in kalme spiegeling – de lucht
waarop je vaart, de verte in, naar later,
naar droge schonen, hete thee. Je bidt
en dankt voor moeders die de broden breken
op tafels waar de kleden zijn gestreken,
voor muren die zorgvuldig zijn gewit.
Zo vaar je wél, je schikt je in je lot:
terwijl de tarwe sprakeloos verrot,
vervloek je niet. Zwijgt mee, tot bloedens toe.
Nog wijzen zij omhoog en prijzen God,
de tafelpoten van dit reddingsvlot
als de vier poten van een dode koe.
Rikkert Zuiderveld
Lees: Tienjarige Abdu Razak getroffen door de watersnood in Pakistan